Het leven van Mobile Slim is al even mysterieus al mijn zoektochten op internet. Mobile Slim moet zo wat gans de States doorkruist hebben alvorens hij in Mississippi terecht kwam en al even mysterieus op zijn ‘crossraods of live’  de highway to the Lord insloeg. Tijdens zijn leven als predikant werd hij tevens een actief voorvechter van de burgerrechten. Toch kende hij nog steeds geen rust in zijn leven en trok terug richting Georgia om er zich weerom te bekeren tot de Blues. Al even mysterieus al zijn leven verdween hij wederom van het toneel tot op een dag in de Wild Bean Recording Studio een tape werd ontdekt met werk van hem….The last know Recording of Mobile Slim.

Omdat de legende verder moet leven besloot Barry ‘Slim’ Darnell tot het oprichten van de Mobile Slim band en brengt hiermee deze ‘Return Of Mobile Slim ‘ op de markt. Barry schreef hiervoor 12 nummers allen geïnspireerd door Mobile Slim. Twaalf nummers met alle eenvoud geschreven maar alle twaalf even prachtig en gevarieerd.

Openend met ‘My Mississippi Queen’  en het met ‘bluesharp’ doorspekte ‘Deacon Stomp’  zijn al twee verschillende bluesjes en dan komt ‘No Place Like Home’, een jump blues nummer dat me onmiddellijk doet denken aan de grote in dit genre. Vol met blazers en gekruid met BB King gitaarriffs  is dit swing van de bovenste plank. ‘Real Blues’ krijgen we met ‘Nature Boy’ mooi intens gezongen door Barry en een nummer om dadelijk bij weg te dromen evenals bij de tearjerker ‘Me, Myself and I’ met The Barrettes als backing vocals heeft dit nummer veel ‘soul’ in zich mede door Barry die hier laat horen dat hij tevens het ‘organ’ meester kan…praise the lord!

Funky time met ‘Like James Brown’ een nummer dat perfect de muziek van die andere legende weergeeft…Georgia Soul en a tribute to James. Als allerlaatste krijgen we een gospel waarbij Barry de titel van pete’s  ‘Mary Don’t Yo Weep’ en tevens in dezelfde sfeer er een Martha bij haalt…. Mysterious and beautiful deze 'Return Of Mobile Slim'.